Páramo, si relembro, de Palabra de honor -en gallego- "Cuando abro a fiestra de mañá e me chega Un ar limpo de outono dende o Páramo E vexo a terra aberta en sucos, cómo Pechar entón os ollos e volver A aqueles anos nos que a xente andaba Entre alambradas, co fusil, (a Historia Estudieina sin libros moitas veces), e na casa os abós i a mai decína: que será do Manuel, tran os xornaes… Cantas tristezas hai de todo isto? Cómo volver a relembrar aqueles Tempos dunha posguerra i a paisaxe Igual co corazón, erma, sin carros Que baixaran do monte o pan prás airas, As campas largarías sin centeio, Aqueles vraus sin sol, porque era o pranto Soio entre nós, decide, cómo agora Que abro a fiestra e de súpeto está a terra Toda en sucos medrando cara a espranza. " epdlp.com |