A melancolía dos corpos (fragmento) –en gallego- "Peíños descalzos na herba e as canelas no orballo, buscando o seu rostro nas nubes ficaba suspensa en abraio, pensando días futuros, soñaba veleiros brancos. Mais polo ceo sen tempo dos seus ollos, leves no leve, brancos no Branco, seguen a cruzar ténues, venturosos, imposíbeis, aqueles veleiros leves, aqueles veleiros brancos. " epdlp.com |